„Była sobie pewnego razu mała dziewczynka, która lubiła grać na skrzypcach. Dodatkowo posiadała rzadką umiejętność. Kiedy zakrywała oczy dłonią, mogła widzieć to, o czym akurat wówczas myślała (…)”.

Dziewczynka, która lubiła grać na skrzypcach, wyrusza na poszukiwania swojego taty. Droga, którą przemierza prowadzi przez morze, skały, lasy. Natura jest jej przeszkodą, ścieżką i lustrem jednocześnie. Jej emocje odbijają się w szumie fal, blasku zorzy polarnej i fruną z wiatrem. Muzyka, której bezgranicznie zaufała, wyznacza jej ścieżkę do uwięzionego przez rozpacz i mrok taty.

W tym onirycznym, nastrojowym, niezwykle bogatym wizualnie i muzycznie przedstawieniu najważniejsza jest podróż. Podróż przez nieopisane piękno natury oraz przez kalejdoskop emocji i wrażeń – także tych trudniejszych i ciemniejszych, z którymi przychodzi nam się zmagać. Podążamy za Dziewczynką ze skrzypcami, która jest naszym przewodnikiem i otwiera przed nami swój leksykon wrażliwości.

Ewa Piotrowska sięga po tekst najważniejszego dzisiaj norweskiego dramatopisarza – Jona Fossego. Dramatopisarza, który słynie głównie ze swojej twórczości dla dorosłych i to ona odnosi sukcesy na europejskich scenach. Polska inscenizacja tekstu tego autora będzie jedną z pierwszych, skierowanych do młodego widza.

Dziecko u Fossego traktowane jest niezwykle partnersko, z dużym szacunkiem i bez koloryzowania. Skandynawski model twórczości dla najmłodszych opiera się na wierze w dojrzałość oraz mądrość młodego człowieka. Twórcy „Dziewczynki ze skrzypcami” idą tym tropem i przygotowują spektakl, dla widzów, którzy choć metrykalnie często są nazywani dziećmi, pragną już głębszej refleksji i zanurzenia się zarówno w życiowych doświadczeniach, jak i w sztuce. A refleksja w tym przedstawieniu to słowo klucz, które otwiera kolejne tropy i pozwala doświadczyć nowych emocji w teatrze.

Przedstawienie dla dzieci i młodzieży od 10 roku życia.
UWAGA! W spektaklu pojawia się dym.

Zachęcamy do zapoznania się z naszym autorskim Scenariusz lekcji, który może być zrealizowany zarówno przed, jak i po obejrzeniu spektaklu. Scenariusz sprawdzi się także jako wstęp do rozmowy między opiekunami/rodzicami a dziećmi i młodzieżą.

Recenzje:

~ „Dziewczynce ze skrzypcami” w Teatrze Baj można zaufać. Spektakl przeprowadza zarówno widza młodego, jak i dorosłego przez bolesne doświadczenia uniwersalne, a czyni to z piękną wrażliwością. (…) Spektakl „Dziewczynka ze skrzypcami” porusza do głębi. Na temat dziecięcej dojrzałości i mądrości, które wystawiają miłość na próbę bojową, warto rozmawiać z młodymi. / Prestoportal.pl / Tej sztuce można zaufać [Dziewczynka ze skrzypcami w Teatrze Baj], Monika Jazownik / 09.05.2023

~ „Spektakl w reżyserii Ewy Piotrowskiej przypomina czym jest prawdziwie bogaty w kunszt teatr, który szanuje i pamięta, że największą mocą teatru jest widz ze swoją wyjątkową, niezależną od wieku wyobraźnią – pisze Paweł Reda Haddad o spektaklu „Dziewczynka ze skrzypcami” Jona Fosse w reż. Ewy Piotrowskiej w Teatr Baj w Warszawie.” (…) Przeżywamy podróż ojca, przygody córki wyruszającej w niebezpieczną podróż, aby go odnaleźć. Być może odszedł, zniknął, zasnął, a może przestał czuć i doceniać życie. Wszechobecna śmierć wdziera się do tej krainy i próbuje pożreć bohaterów. Realność świata zostaje podważona, teraz wiemy, że możliwe jest wszystko, ale wygrać może tylko ten, kto naprawdę żyje, naprawdę czuje, kocha, ma cel – docenia istnienie w jego wszystkich barwach i wymiarach. Kto nie jest bierny, lecz wyrusza, aby poznać siebie i pokonać bezwład śmierci. Życie nie jest tym, co nam się przydarza, lecz tym co z nim zrobimy.” / Teatr dla Wszystkich

~ „W tym nastrojowym i atrakcyjnie opowiedzianym spektaklu najważniejsza jest podróż, którą odbywa tytułowa Dziewczynka. Prowadzi nas przez nieopisane piękno natury oraz przez kalejdoskop emocji i wrażeń, otwierając przed nami – widzami swój leksykon wrażliwości. (…) Twórcy „Dziewczynki ze skrzypcami” poszli tym tropem i przygotowali spektakl, dla widzów w każdym wieku i dla wszystkich, którzy pragną głębszej refleksji i zanurzenia się zarówno w życiowych doświadczeniach, jak i w sztuce.  A refleksja w tym przedstawieniu to słowo klucz, które otwiera kolejne tropy i pozwala doświadczyć nowych emocji w teatrze.” / niecokultury.pl