„Oskar i Pani Róża” to jeden z najsłynniejszych utworów Érica-Emmanuela Schmitta. Opowiada o przyjaźni Oskara, nieuleczalnie chorego dziesięcioletniego chłopca, z Panią Różą, która jako wolontariuszka odwiedza pacjentów w szpitalu. Sytuacja sprawia, że pojawiają się fundamentalne pytania dotyczące sensu życia, choroby, śmierci, istnienia Boga – od których oboje przyjaciół nie ucieka, ale próbuje im się przyjrzeć i zrozumieć.

Jest grudzień, do końca roku pozostało 12 dni. Pani Róża przypomina sobie wróżbę, według której każdy z nich zapowiada, jaka pogoda będzie w kolejnych 12 miesiącach następnego roku. Proponuje Oskarowi, żeby przekształcili tę wróżbę w taki sposób, że każdy dzień będzie odpowiadał 10 latom życia chłopca. W ten sposób zyskują ogromną uważność, nie umyka im żadna chwila. Cenne stają się detale, jakich w pędzie życia wielu ludzi nie zauważa, uwypuklają się sprawy ważne – relacje, rozmowy, uczucia.

Oskar odkrywa jedną z tajemnic życia: „Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy”.

Autorem zdjęć ze spektaklu jest Albert Roca Macia.